~Vanuit het perspectief van een Postbike~

30 november heeft Corina mij (Postbike) opgehaald vanaf Alette. Ik werd eerst goed bewonderd want mijn nieuwe eigenaresse Corina heeft zelf een hele oude fiets. Zonder verlichting maar met een slag in het wiel. De fietstassen frissen de oude fiets een beetje op maar daar blijft het dan ook bij. Corina is door mij eindelijk weer eens trots om op de fiets te stappen en ze wilde me gelijk aan al haar vrienden showen! 

De volgende dag heb ik Corina naar de beautysalon gebracht waar zij samen met een vriendin een gezichtsbehandeling kreeg.  Helemaal schoon en ontspannen bracht ik mijn ‘baasje’ weer thuis. Avonds wilde de dochter (17 jaar) van Corina ook nog wel even met mij showen! Ik bracht haar naar het dorp en werd voor de pizzeria gestald waar iedereen mij kon zien! Helaas bleef ik daarna wel een hele week in de donkere garage vanwege het slechte weer en lichamelijke klachten bij Corina haar dochter. Mijn plaats werd ingenomen door de auto. Mijn baasje was druk met haar dochter, haar werk en een aankomend examen. Geen tijd meer  met mij voor een lekker relaxed ritje om samen even uit te waaien…

7 december kwam ik er dan toch nog even lekker uit. Samen met Corina naar de verjaardag van Erica en de dag daarna naar de sportschool! Helaas bleef het hierbij. Mijn baasje Corina moest weer aan het werk, aan de studie, een kerstbijeenkomst en een afscheidsetentje van een collega. 

14 december  zou ik dan eindelijk ‘mijn wielen’ weer kunnen strekken. Corina was alleen bang om mij alleen achter te laten op het treinstation. Daarom ging ze maar met haar oude fiets.

Zielsalleen in de donkere garage werd ik opgehaald door Erica ‘de vriendin van Corina’. Corina vertelde mij, bij het afscheid nemen, dat ze me graag nogmaals wilt zien. Maar dan met beter weer, meer tijd en betere omstandigheden om extra van mij te kunnen genieten!

Tot snel dan weer Corina en alvast een fijne jaarwisseling! Liefs Postbike 

 

Door: Corina van Leeuwen

Advertenties

~Het verhaal van de Postbike!~

‘Leuk, ik krijg een Postbike te leen!’ Toevallig sprak ik op dat moment net af om met een jeugdvriendinnetje naar de stad Amersfoort te fietsen. De Postbike heeft tijdens haar rit alle verhalen over onze jeugd aan mogen horen. Inmiddels zijn we een half leven en vele verhalen verder! Mijn fietspartner is al bijna oma maar voor mij zal dat nog wel even duren. Mijn twee puberzonen zijn 12 en 17 en dan zal zo’n feestje nog wel even op zich laat wachten. Alhoewel…. Mijn fietspartner was al moeder op haar 17^de en haar zoon van 17 wordt nu bijna vader.

Zo af en toe is het dan ook heerlijk even op de fiets te stappen en alles wat je als moeder meemaakt er even uit te fietsen. Dat hebben we samen ook zeker gedaan en dat dit fietsverhaal in winkelen is geëindigd mag de pret zeker niet drukken! 🙂

 Mijn zonen puberen rustig verder en ik blijf maar fietsen en fietsen. Benieuwd waar de reis zal eindigen..

Door: Alette Voogt

~Het leven van de witte fiets~

Op de fiets
Wat sportief
Naar het fitnesscentrum
Ook sportief
Daar de spieren verstevigen
Om vervolgens
Met een getraind lichaam
Weer de fiets te pakken
Eerst naar huis
Om bij te komen van het trappen
En daarna
Weer de fiets te pakken
Op weg naar een vriendin
Die de fiets overneemt
Om de fiets een nieuw uitstapje te bezorgen

Door: Ria Draaijer die op 19 november 2013 genoten heeft van de witte fiets

~Blacky de Postbike VS The Red Lady~

Postbike Blacky ontmoet de Red Lady. Postbike Blacky: “tjeetje wat heeft u grote voeten…” De Great Shoes antwoordt: “Ja ik kan je dan snel pakken als je de Red Lady kwaad wilt doen!” Blacky wist niet waar ‘de Great Shoes’ het over had en vervolgde zijn weg.

Postbike Blacky en de Red Lady. Red Lady:“Knibbel, knabbel huisje, daar moet je wezen”. Postbike Blacky denkt aan de woorden van ‘de Great Shoes.’ Dus de Red Lady bestaat echt….

Postbike Blacky struinde met zijn stalen ros verder het bos in totdat de banden begonnen te klagen. Daar komt hij een elvenbank tegen met de Red Lady. Red Lady: “Als je denkt dat alles tegen zit, denk dan opnieuw”.

Ieder heeft zijn rust moment nodig, dus ook Postbike Blacky.

Postbike Blacky schrok zich te pletter wanneer hij een bankje tegenkwam. De Red Dream Lady aan de drank?

Postbike Blacky:  “Welke richting zal ik opgaan?” Red Lady: “Voor wie niet weet waar hij naar toe wil, zijn alle wegen goed”. Struinend van nieuwsgierigheid gaat hij het onbekende bospaadje in.

Red Lady: “knibbel, knabbel knuisje, Volg het pad, het is veilig.” Postbike Blacky wil nu wel weer naar huis. De zon gaat al onder.

Postbike Blacky: “Wauw eindelijk weer bij mijn maatje. Zij brengt me weer thuis. Zo eindigde Postbike Blacky zijn avontuur met: “luister, leer en reageer. Niemand weet alles, we weten allemaal iets!”

Door: Erica Zwart

~Een rondje fietsen. Frisjes, maar droog!~

Een zaterdag zonder veel plannen. Gisteren was de gedachte aan een dagje bank, dekentje en warme chocolademelk aanlokkelijk na het zien van het weerbericht. Vanochtend is dat toch anders, als ik zie dat het helemaal niet regent en de kou wel meevalt. Wellicht een van de laatste droge dagen voor de herfst echt intreed…?

Hup naar buiten om een rondje te fietsen op de Postbike. Frisjes, maar droog, ik ben er klaar voor! Wist je dat de wijk Kattenbroek in Amersfoort prachtige architectuur heeft, die zelfs in Madurodam te bewonderen is? Waar zelfs bussen vol Chinezen en Japanners op afkomen? Een prachtig rondje fietsen, met veel moois om te bewonderen.

Nu lekker een warme chocolademelk, op de bank…..met een dekentje 😉

~Mijn ruggensteuntje, “de elektrische Postbike”~

We hebben allemaal wel eens een duwtje in onze rug nodig, nou op deze elektrische Postbike krijg je het letterlijk in de schoot geworpen!

Terwijl ik zo met weinig inspanning van mijn tochtje aan het genieten was, zat ik ondertussen te dagdromen en bedacht me; wat doe ik op een elektrische fiets? Twee tot soms drie keer per week ben ik in de sportschool te vinden. Daar ga ik tekeer met gewichten, conditie oefeningen en dat allemaal in een hoog tempo en nu zit ik met mijn billen op een fiets die voor mij het meeste werk doet. ‘Maar het fietst stiekempjes toch wel heerlijk en ontspannen, helemaal voor de lange afstanden :-)’

Ik stapte af in een mooi park en genoot even van de prachtige zwanen die zo heerlijk aan het dobberen waren in het  troebele water. Om vervolgens weer op mijn ruggensteuntje, de “Postbike” te stappen. Het avontuur is helaas van korte duur. Deze brave borst zeg ik tijdelijk vaarwel omdat het een demo model is. Hij krijgt een eren plaatsje want eens komt de tijd dat ik deze geweldige fiets hard nodig zal hebben. Deze gedachte parkeer ik ook maar even! Morgen stap ik weer op mijn oude fiets en ga ik weer aan mijn kuitspieren werken. Vaarwel beste “elektrische Postbike” & tot weerziens!

Door: Willie van Kooij 

~Fietsen is geen straf~

Sterker nog, het loont soms om een blokje om te fietsen. De weg helemaal voor jou alleen. Ver weg van de steeds langer wordende rij automobilisten.  Groen zo ver als dat het oog kan reiken. Een warme ochtendzonnestraal gloeit de wangen en koeien die je glimlachend volgen van achter het prikkeldraad met een hap vers gras achter de kiezen. Een klein intiem geluksmomentje op een zomerse doordeweekse dag.